زیب و زینت دادن رخسار. آرایش کردن روی. تزیین رخسار کردن: به دولت چهرۀ نعمت بیارای به نعمت خانه همت بپاکن. منوچهری. ، نقش صورت کردن. تصویر کشیدن. رخ سازی کردن
زیب و زینت دادن رخسار. آرایش کردن روی. تزیین رخسار کردن: به دولت چهرۀ نعمت بیارای به نعمت خانه همت بپاکُن. منوچهری. ، نقش صورت کردن. تصویر کشیدن. رخ سازی کردن
تدبیر کردن. موجبات انجام کاری را فراهم نمودن: به گنج و درم چاره آراستم کنون آن چنان شد که من خواستم. فردوسی. بر این گونه از جای برخاستند همه شب همی چاره آراستند. فردوسی
تدبیر کردن. موجبات انجام کاری را فراهم نمودن: به گنج و درم چاره آراستم کنون آن چنان شد که من خواستم. فردوسی. بر این گونه از جای برخاستند همه شب همی چاره آراستند. فردوسی
آرایش کردن صورت. زیب و زینت کردن رخسار. خوش منظر ساختن صورت. به چهره آذین بستن. - آرایش چهر، آرایش چهره. زیب و زینت رخسار. آراستگی منظر و چهره: بر آرایش چهر با فر و زیب نباید که گیرندت اندر فریب. فردوسی. - زمین را به چهر آراستن خورشید، آن را روشن و نورانی کردن: چو از چرخ گردنده بفروخت مهر بیاراست روی زمین را به چهر. فردوسی
آرایش کردن صورت. زیب و زینت کردن رخسار. خوش منظر ساختن صورت. به چهره آذین بستن. - آرایش ِ چهر، آرایش چهره. زیب و زینت ِ رخسار. آراستگی منظر و چهره: بر آرایش چهر با فر و زیب نباید که گیرندت اندر فریب. فردوسی. - زمین را به چهر آراستن خورشید، آن را روشن و نورانی کردن: چو از چرخ گردنده بفروخت مهر بیاراست روی زمین را به چهر. فردوسی
